REDAKCJA – NOTY BIOGRAFICZNE

Waldemar Okoń, redaktor naczelny, historyk sztuki, poeta, krytyk artystyczny, kurator wystaw sztuki współczesnej, absolwent filologii polskiej i historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Specjalizuje się w historii sztuki XIX i XX wieku. Opublikował m. in. zbiory studiów poświęconych tej epoce w książkach: Sztuka i narracja (1988), Alegorie narodowe (1992), Sztuki siostrzane (1992), Wtajemniczenia (1996), Stygnąca planeta (2002). Przeszłość przyszłości (2005), monografie Jan Matejko i Stanisław Wyspiański (1998) oraz Kresy w malarstwie polskim (2006). Wydał również szereg tomów poezji – Wiersze północne (1989), Poematy nadziemne (2000), Stonehenge (2001), Wersy dla Orfeusza (2003), Księga wersów (2004), Atlantyda (2007), Motyw Tespazjosa (2013), Cykle (2016), Jeszcze jeden tom wierszy (2021) – wersja polsko-francuska, scenariusz widowiska teatralnego Antoni S. czyli Wieża Babel (1995), wybory prozy poetyckiej Zapisy bez daty (1998), Niebezpieczne małe prozy (2015) – też w formie audiobooka (2016), Granice pytań (2016) książki prozatorskie Max z drugiej strony ulicy (2015), Jestem jak echo. Rok 1983 (2017), „Dniewnik” czyli kronika niezapowiadanych śmierci ( 2021) i baśń dla dzieci i dorosłych Michaś i Księżyc (2019), Twórca koncepcji i redaktor naczelny wychodzącego od roku 2006 kwartalnika Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego „Quart” oraz wieloletni dyrektor tego Instytutu. Stypendysta Fundacji Lanckorońskich i Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej. Jeden z założycieli i członek Zarządu Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Prezes wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, do którego należy od roku 1996. Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką Towarzystwa Miłośników Wrocławia oraz medalem Zasłużony dla Wrocławia. Merito de Wratislavia. Pracuje w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego na stanowisku profesora.

Andrzej Saj, z-ca red. naczelnego, krytyk i teoretyk sztuk plastycznych oraz sztuki fotografii, wykładowca w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu oraz (do 2009 r.) na Politechnice Wrocławskiej. Zawodowo zajmował się historią oraz teorią dizajnu, reklamy i innowacji – w tym zakresie opublikował kilkadziesiąt artykułów naukowych oraz wykładał wiedzę z tych przedmiotów dla studentów obu uczelni.
Jest ciągle aktywnym krytykiem i teoretykiem fotografii, opublikował kilkadziesiąt artykułów z tej tematyki, jako kurator zorganizował kilkanaście ważnych w skali kraju wystaw fotograficznych, w tym „Bliżej fotografii” (1996 r.) i „Ja – Inni, Auto – portret w fotografii.” (2004/05), był także jurorem i uczestnikiem krajowych imprez fotograficznych takich jak Biennale Fotografii w Poznaniu, Konfrontacje Gorzowskie, festiwale fotografii w Łodzi, Lwowie itd. Jest członkiem honorowym Związku Polskich Artystów Fotografików. Przynależy do Okręgu Dolnośląskiego.
Artykuły o twórczości polskich artystów i relacje z wystaw krajowych i międzynarodowych publikował m.in. w „Projekcie”, „Sztuce”, „Odrze”, „Formacie”, „Dyskursie” i wydawnictwach zwartych, pokonferencyjnych. Na łamach „Formatu” m.in. wypromował tendencję fotogeniczną w polskiej fotografii (w licznych artykułach prezentował fotografów z kręgu tzw. „szkoły jeleniogórskiej” oraz uprawiających tzw. fotografię czystą).
Jako publicysta i krytyk zaczynał swą profesję w początkach lat 70. pisząc i redagując prasę studencką. W latach 1978 – 1982 związany był z Galerią „Foto – Medium – Art”, której był stałym krytykiem, autorem tekstów do katalogów i sympozjów.
W latach 80. był stypendystą DADA w Niemczech – Universität Stuttgart i T. H. Darmstadt. W 1990 roku zakłada we Wrocławiu pismo poświęcone sztukom wizualnym. Już od trzeciego numeru czasopismo rozszerza profil i programowo staje się pismem ogólnokrajowym, promującym sztukę polską w kontekście dokonań światowych. Ukazało się pod jego redakcją – 78 numerów „Formatu”, zeszytów wyraźnie profilowanych tematycznie, poruszających najważniejsze problemy współczesnej sztuki, w tym kilkanaście wydań w części lub całkowicie poświęconych fotografii.
Jest długoletnim redaktorem naukowym wielu monografii uczelnianych ASP, m.in. „Szkice z pamięci”, ASP 1996, „Pismo sztuki”, Wrocław 2003, a także „Wrocław sztuki – Sztuka i środowisko artystyczne we Wrocławiu 1946 – 2006”; Wrocław 2007, „Dyskurs” nr 8/2008 r., Zeszyty naukowo – artystyczne ASP we Wrocławiu”, „Dolny Śląsk w tworzeniu” 2016 i „Gest Orfeusza” w 2017 r. Poezje: ”Inny przechodzący” – 1977; „Oprawa światła”- 2020; „Stare zwyczaje Młode nawyki”- 2021.

Robert Gawłowski, sekretarz redakcji, absolwent wrocławskiej polonistyki, poeta, prozaik, krytyk literacki, dramaturg, scenarzysta, autor audycji i słuchowisk radiowych, w przeszłości związany z Polskim Radiem we Wrocławiu. Debiutował jako poeta w roku 1977. Opublikował zbiory wierszy: „Nie ukrywajmy tego szaleństwa” (1983), „Ograniczony wybór” (1984), „Marko Polo szuka nowej drogi” (1984), „Marko Polo” (1987), „Podróż chroniczna (1997), „Georg – ostatnie chwile, ostatnie błyski” (1998), „Pył” (2020), „Dotknięcie” (2020), „Wieża wiatrów” (2021). „Życie wieczne” (2022). „Peregryn” (2022) oraz esej „Książeczka o poezji” (1997). Jest też autorem sztuki teatralnej o Edycie Stein pt. „Droga w ciemności” (premiera radiowa – 1992, premiera teatralna 1997) i zbioru opowiadań „Pan Świat” (2018). Wiersze, recenzje, szkice i eseje publikował w wielu czasopismach literackich w Polsce i za granicą. Laureat nagród im. Stanisława Wyspiańskiego (I stopnia w dziedzinie literatury – 1988) oraz Fundacji Kultury (1994). Współtwórca Międzynarodowego Forum Sztuk Akustycznych pro arte acustica MACROPHON (1991, 1994) i artystycznego Radia Copernicus (2005) – wyróżnienie honorowe światowego festiwalu sztuk multimedialnych Ars Electronica (2006). W roku 2021 nominowany do Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego ORFEUSZ za tom wierszy „Pył”. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz do PEN Greece w Atenach. Uhonorowany medalem „Merito de Wratislavia – Zasłużony dla Wrocławia”.

Urszula Benka, członkini redakcji „Formatu Literackiego”, absolwentka wrocławskiej polonistyki, dr nauk humanistycznych. Poetka, prozaiczka, eseistka. Wykładała filozofię kultury i filozofię sztuki w szkołach fotografii artystycznej oraz na uniwersytetach Wrocławskim i Zielonogórskim, a także w Miśni i Świdnicy. Jako prozaiczka zadebiutowała w 1975 roku na łamach czasopisma studenckiego „Sigma” (pod pseudonimem Krasińska). Z kolei jej debiut poetycki mający miejsce w 1976 roku, zaowocował medalem im. Stanisława Grochowiaka. Po stypendium literackim w Sorbonie, kilka lat spędziła na emigracji we Francji i Stanach Zjednoczonych (1983-1991), a po powrocie, po trzyletnim pobycie w Katowicach na stałe zamieszkała we Wrocławiu. W czasie pobytu we Francji publikowała w tamtejszych „Zeszytach Literackich”, a Karl Decesius (słynny niemiecki tłumacz i popularyzator literatury polskiej i rosyjskiej), zamieścił jej utwory w najważniejszej w Niemczech antologii poezji polskiej pt. „Panorama poezji polskiej”. Ostatnio wydała książki poetyckie: „Pasja Jezusa z Nazaretu” (2020), „Księżyc pokłócił się z jajkiem” (2020), „Melodia opętania” (2022). Obecnie przygotowuje cykle eseistyczne o kulturze, micie i psychice, już przekładane na niemiecki i węgierski.
Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Clubu. Tłumaczona m.in na angielski, chiński, chorwacki, czeski, fiński, francuski, grecki, niemiecki, rosyjski, ukraiński i węgierski. Redagowała też „Format Literacki”, dodatek do magazynku artystycznego „Format” we współpracy graficznej z Magdaleną Wosik-Bąk. Pisze o sztuce, o problemach języka sztuki w wielu kontekstach: historii, filozofii, psychologii. Mieszkała i studiowała we Wrocławiu, Paryżu, Nowym Jorku.

Krzysztof Rudowski, członek redakcji „Formatu Literackiego”. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, od lat zasiadając w zarządzie jego wrocławskiego oddziału. Prozaik, dramaturg i poeta. Debiutował opowiadaniem w kwartalniku „Akcent” (2000). Publikował m.in. w „Odrze”, „Twórczości” i „Dialogu”. Jest autorem powieści „Stopy Pana Boga – metafizyczny przewodnik po Tatrach” (2000, 2007), „Powrót” (2003), „Rękopis zapodziany w Saragossie” (2009), „Trzydziestolecie” (2012), „Konstelacje” (2018), „Blue” (2020), zbiorów opowiadań „Punkt obserwacyjny” (2008) i „Nowele dwukrotne” (2011), pierwszego w historii literatury dramatu internetowego „Cz@t” (2001) oraz tomu poetyckiego „Apokryf” (2022). Jego książki ukazywały się w takich wydawnictwach jak słowo/obraz terytoria, Twój Styl czy Warstwy. Ma na koncie adaptacje radiowe swoich utworów (wyróżnienie na festiwalu „Dwa Teatry”) oraz jedną realizację teatralną (w obsadzie Danuta Stenka i Jan Peszek).
Absolwent Politechniki Wrocławskiej, ale również muzyk jazzowy (trąbka, EWI 5000). Grał w kwartecie pioniera polskiego jazzu Władysława Jagiełły i współtworzył wiele zespołów, m.in. Poszukiwacze zaginionej arki, Head Office i ostatnio Tea for Two.
www.krzysztofrudowski.com